บทความเนื่องในโอกาสวันแม่แห่งชาติ
เขียนโดยนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ปีการศึกษา 2542
ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งจากการเรียนวิชา ช 0252 การใช้คอมพิวเตอร์และการประมวลคำ
อาจารย์กำธร สุทธิรัตน์ ผู้สอน
Page 18 Home
ผมไม่รู้ว่าจะพรรณาถึงแม่ว่าอย่างไร เพราะมันเป็นสิ่งที่เกินกว่าจะบรรยายได้ แต่สิ่งที่ผมอยากพูดถึง
คือความลำบากและความรู้สึกของแม่ที่มีต่อลูก ตั้งแต่แม่ของเรารู้ตัวว่าแม่ตั้งท้องผมเข้าใจว่าแม่ทน
ทุกข์ทรมานแค่ใหน ไม่ว่าจะเป็นการเดิน การยืน การนอน การนั่ง ก็ต้องระมัดระวังเป็นอย่างมาก
แม่ต้องทนทุกข์ทรมานอุ้มท้องมานานถึง 9 เดือน ทำงานก็ไม่สะดวก และแม่ก็ต้องกินอาหารที่มี
ประโยชน์เพื่อที่จะให้ลูกได้รับสารอาหารและได้คุณค่าทางโภชนาการ จนถึงวันกำหนดคลอด
ผมมีโอกาสได้ไปสัมผัสกับเหตุการณ์ที่โรงพยาบาล ผมเห็นคนท้องที่กำลังใกล้คลอดทนร้องไห้
อยู่เพื่อรอหมอ ผมคิดว่าตอนแม่คลอดแม่ก็คงทนทรมาน เมื่อแม่คลอดแล้วสิ่งที่แม่ทุกคนต้องการคือ
ไม่ว่าลูกจะสูง ต่ำ ดำ ขาว อย่างไรแม่ไม่สนใจแม่แค่ต้องการให้ลูกออกมาครบ 32 ประการ และมัน
เป็นความภูมิใจของแม่มาก แม่ของเราจะลืมความเจ็บปวดทันทีที่ได้เห็นหน้าลูก แม่ก็ได้เลี้ยงดูลูก
จนเติบใหญ่ด้วยความยากลำบากบางครั้งก็อาจจะมีการลงมือลงไม้กับลูกบ้าง แต่แม่ก็ทำไปด้วย
ความรักและเพื่อจะสั่งสอนให้ลูกเติบโตเป็นเด็กดีและอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุข และการที่แม่
จะสั่งสอนให้ลูกเป็นคนดีได้นั้นต้องอบรมสั่งสอนเป็นอย่างดีโดยการสั่งสอนทีละขั้นตอนค่อยเป็น
ค่อยไปเพื่อให้ลูกได้เริ่มเรียนรู้ทีละน้อยและซึมซับเข้าไปในจิตใจของลูก ไม่ว่าแม่ของแต่ละคนจะ
เลี้ยงลูกอย่างไรแต่ผมเชื่อว่าสิ่งที่แม่ของทุกคนปราถนาและเป็นความฝันอันสูงสุดของแม่ คือ การที่
แม่เห็นลูกที่รักประสบความสำเร็จในชีวิตและมีการงานทำพร้อมทั้งอนาคตที่ดีแม่ก็มีความสุขไปกับลูกด้วย
ผมขอสัญญากับแม่ว่าผมจะตั้งใจเรียนและเป็นลูกที่ดีของแม่และจะไม่ทำให้แม่ผิดหวังในตัวผม
และมีสิ่งหนึ่งที่ผมจะบอกกับแม่ว่า "ผมรักแม่ที่สุดในโลกเลย"
.
เมื่อลูกเกิดกายแม่เจ็บเหมือนเหน็บศร
เมื่อลูกมรณ์แม่เจ็บใจเหมือนใครหยาม
ตอนลูกอยู่แม่ช่วยชูให้เด่นงาม
เห็นลูกทรามแม่ห่วงนักคอยตักเตือน
หากลูกทุกข์แม่พลอยทุกข์ไปกับเจ้า
ลูกหายเศร้าแม่สุขใจใครจะเหมือน
แม่กับลูกผูกพันจิตมิตรในเรือน
เป็นทั้งเพื่อนเป็นทั้งแม่มิตรแท้เอย
..
คมสันต์ อินทโชติ 6/2
Home