"แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง แม่เฝ้าหวงห่วงลูกแต่หลังเมื่อยังนอนเปล ฯ" บทเพลงนี้เป็นบทเพลงที่แสดงถึงพระคุณของแม่ได้เป็นอย่างดี คงไม่ต้องอธิบายกันให้ ยืดเยื้อว่าแม่เป็นใคร มีความสำคัญอย่างไร
เเม่คือผู้ที่ให้กำเนิดเราออกมา ต้องทนอุ้มท้อง เราอยู่ตั้ง 8-9 เดือน เฝ้าประคบประหงมตั้งแต่ตีนเราพึ่งเท่าฝาหอย จนโตกว่าฝาหอยตั้งหลาย เท่าความรักที่แม่มีต่อลูกก็ยังไม่เคยเสื่อมคลาย ลูกบางคนที่แม่อุตส่าห์ลำบากเลี้ยงดูแทบเป็นตาย โตขึ้นมาพอได้งานการทำก็หายหัวไม่ยอมมาดูแลหรือยังไม่มีงานทำก็คิดเอาว่าแม่เป็นเครื่องกดเงิน ไถเงินเอากับแม่ที่แก่ชราพอไม่ได้ก็ทุบตีบุพการีที่อุตส่าห์เลี้ยงดูมา คนเเบบนี้ถือเป็นเดียรัจฉานไม่มี ความเป็นคน เทียบกับบางคนที่ต้องสูญเสียแม่ตั้งแต่แบเบาะแต่ก็ยังระลึกถึงบุญคุณของแม่ตลอดเวลา ที่เฝ้าทะนุถนอมตนจนออกมาดูโลกคนเช่นนี้สิถึงจะน่ายกย่อง แม่เฝ้าสั่งสอนดุด่าว่ากล่าวเราเพื่อให้เรา เป็นคนดี ท่านว่าท่านตีเพราะท่านรัก แต่ถ้าแม่คนไหนไม่ตีไม่ด่าไม่ว่าไม่กล่าวลูกเลยแสดงว่าไม่รักลูก ลูกๆทุกคนที่มีแม่และแม่รัก ลองทดแทนพระคุณท่านดูบ้างโดยการทำตัวดีเชื่อฟังท่านในวันที่ 12 สิงหาคมที่จะถึงนี้ลองเข้าไปกราบตักท่านงาม ๆ ซักครั้งหนึ่งขอบคุณในชีวิตที่แม่ประธานให้แค่นี้ .แม่ทุกคนก็คงสุขใจ ..
ณัฐวุฒิ รัฐนวธรรม 6/2 ปีการศึกษา 2542